وَرنَ

این کهن بازمانده از روزگاران... این تاج رخشان گیلان... این شیرین ترین شهد و انگبین... این شیواترین بیان ایران زمین... این زیبنده ی کلام آدمی... و این درخت کهن ، گیــــــلکی... آری گیلـــــــــــــــــکی زبانی بازمانده از روزگاران کهن ، زبانی که از پدران و مادرانمان به میراث برده ایم و آیندگان از ما به میراث خواهند برد زبانی که یادگار پیشینه ای است دراز و پر افتخار... زبانی که در گوشمان از کودکی خوانده شده و به جانمان گره خورده زبانی که قدرش را نمیداریم و تبر به ریشه ی کهن و تنه ی تنومند زخمی اش می زنیم زبانی که نسل جوان یا به سخن گفتنش ننگ داند و یا پدران و م,درخت کهنسال,درخت کهنسال ابرکوه,درخت کهنسال یزد,درخت کهنسال کیش,درخت کهنسال گوهردشت,درخت کهنسال ابرقو,درخت کهنسال وجه آباد,درخت کهنسال طاق بستان,درخت کهن دار,درخت کهنسال کنگول باسکم ...ادامه مطلب